Terugkijkend lijkt het allemaal zo mooi gepland. Dat was het natuurlijk niet, maar vanuit mijn behoefte om zaken te ordenen lijkt het wel zo. Zo werkt dat bij mij, vooral op intuïtie werken en achteraf de rode draad ontdekken.
Het eerste jaar als college van bestuur startte met het gevoel te varen tussen ijsbergen met blinddoek op. Geen idee waar we precies waren en geen idee van de komende ijsbergen. Vanuit de behoefte aan overzicht dus eerst alle tijd en aandacht voor administratie. Zorgen dat we kunnen sturen. Informatie in de cloud, invoer bij de bron, inzicht altijd beschikbaar dat was het doel. Inmiddels hebben we zowel op financieel, personeel als onderwijsgebied inzicht in de stand van zaken.
Met inzicht kwam ook het gevoel uit koers zijn. Op een aantal scholen waren er zorgen over onderwijskwaliteit. Daarnaast was het ziekteverzuim aan de hoge kant. Het tweede jaar dus alle energie besteed aan personeelsmanagement. In gesprek met directeuren en medewerkers vanuit de kernvraag: wat is je passie voor onderwijs? Mooi om de passie bij medewerkers weer terug te zien en om te zien hoe men wil investeren in de eigen ontwikkeling. Lastig op het moment dat blijkt dat de passie of de competenties er onvoldoende zijn. Het tweede jaar bevatte vele moeilijke gesprekken, maar gelukkig ook hele leuke inspirerende gesprekken.
Aan het eind van het tweede jaar ben ik me meer gaan richten op onderwijs. Lekker kijken op de scholen. Wat een mooie dingen zijn er te zien! Dat is een mooie opmaat voor het derde jaar. De administratie is op orde, verzuim is minder aan het worden dus nu aandacht voor de kern: onderwijs.
Dan heb ik het natuurlijk niet over cito-resultaten, taal en rekenen, maar over kinderen motiveren en stimuleren. Zorgen dat de nieuwsgierigheid van kinderen wordt uitgedaagd. Op naar een leerzaam 2015.
